| ალბერტ აინშტაინის ცნობილი ფრაზები |
* ადამიანი, რომელიც არასდროს უშვებს შეცდომებს, არასდროს აკეთებს რაიმე ახალს.
* კითხვა, რომელიც ხშირად მაწუხებს: მე ვარ გიჟი თუ სხვები?
* რელიგიები, ხელოვნება, მეცნიერება, ეს ყველაფერი ერთი ხის ტოტებია.
* მშიერი კუჭი კარგი პოლიტიკური მრჩეველი ვერ იქნება.
* ღმერთი კამათლით არ გვეთამაშება.
* ყველაფერი შეიძლება იყოს ისეთი უბრალო, როგორიც არის, მაგრამ ვერ იქნება იმაზე უბრალო, როგორიც არის.
* თუ ფაქტები არ ემთხვევა თეორიას მაშინ შეცვალე ფაქტები.
* მინდა ვიცოდი ღმერთის ფიქრები…
* თუ არ შეგიძლია ახსნა ადვილად, მაშინ უბრალოდ საფუძვლიანად არ იცი.
* წარმოსახვა ცოდნაზე მნიშვნელოვანია.
* ინფორმაცია ცოდნას არ ნიშნავს.
* სიყვარული მოვალეობაზე კარგი მასწავლებელია.
* კარგად "ჩაიხედე ბუნებაში” და ყველაფერს უკეთ მიხვდები.
* შეისწავლე თამაშის წესები და ითამაშე ყველაზე უკეთ.
* მოდი ნუ მოინდომებ წარმატებულ კაცად ყოფნას, იბრძოლე იმისთვის, რომ იყვე ღირსეული და დასაფასებელი.
* ცოდნის ერთადერთი წყარო გამოცდილებაა.
* მეცნიერი საწყალი ფილოსოფოსია.
* გარემო ყველაფერია რაც ჩემში არაა.
* განსხვავება გენიასა და სულელობაში: გენიას გააჩნია თავისი საზღვრები.
* მშვიდობა ურთიერთგაგებით მიიღწევა.
* ისწავლე გუშინ, იცხოვრე დღეს, გქონდეს ხვალინდელი დღის იმედი…
* ლოგიკა მიგიყვანს A-დან B-მდე. წარმოსახვით კი ყველაფრის მიღწევა შეიძლება.
* მორალი ყველაზე მნიშვნელოვანია – მაგრამ მხოლოდ ჩვენთვის
...
კითხვის გაგრძელება »
|
 |
| ილია ჭავჭავაძის ბიოგრაფია|Ilia Chavchavadzis Biografia |
ყვარელი. ბავშვობა და სიყმაწვილე 1837-1847 წლები
კახეთში, მაშინდელი თელავის მაზრის სოფელ ყვარელში, 1837 წლის 27 ოქტომბერს (ძვ. სტ.) დაიბადა დიდი ქართველი მწერალი და მოაზროვნე ილია ჭავჭავაძე.
,,აწ მომწონს თავი, მეგობრებო, რომ დაბადება თქვენ შორისა მხვდა, ბუნებისა თქვენის ვარ შვილი, გრიგალთა, მეხთა, ქუხილთ შორის ქართვლად გაზრდილი..."
-ასე მიმართავდა ილია თავის მშობლიურ მხარეს ლექსში: ,,ყვარლის მთებს".
ყვარელი, სადაც გაატარა მომავალმა პოეტმა ბავშვობა და სიყმაწვილე, საუკუნეების მანძილზე იყო საქართველოს აღმოსავლეთი საზღვრების კარიბჭე, რომელიც იცავდა ჩვენს ქვეყანას მომხვდური მტრის ამაოხრებელი შემოსევებისაგან და რბევებისაგან. ამის დასტურად აქ დღემდე არის შემორჩე ნილი ძველი ბურჯებიანი ციხე-გალავანი და კოშკები...
ილიას პოეტურ მეხსიერებაში ღრმად აღბეჭდილა კახეთში, ალაზნის პირას გატარებული სიყმაწვილის დაუვიწყარი დღეები და აკი 1859 წელს არტურ ლაისტის სიტყვები რომ მოვიშველიოთ, დაწერა კიდეც უმშვენიერესი ლექსი ,,ალაზანს", რომლის მსგავსი კახეთზე არც მანამდის და არც შემდეგ დაწერილა:
,,მდინარევ, ჩემის მშობლიურ მთის ცრემლით შემდგარო! აწ შენს კიდეზედ ვდგევარ, დაგცქერ მე, მეგობარო! |
|
| იაკობ გოგებაშვილი – Iakob Gogebashvili |
იაკობ გოგებაშვილი - Iakob Gogebashvili
„ის იყო კარგად მოსული, ჩასხმული, მაღალი, მხარბეჭიანი და ლამაზი ვაჟკაცი, ომახიანი და მჭექარე ხმით. მაგრამ ამ ახოვანებას, მის რიხიანობას, როგორღაც არ ეხამებოდა სევდით მომზირალი სახე, ოდნავ ფერმკრთალი იერით და კეთილშობილური გამომეტყველებით. მისი წაბლისფერი თმა მუდამ ურჩობას ეწეოდა და ოდნავ შერხევაზე მის სპეტაკ შუბლს ხვეულ კულულებად ეფინებოდა. თვალები იშვიათი ჰქონდა, ფართო ღია ბაიებით. რიხიანი, უშიშარი და პირდაპირ შემხლელი, პირშივე მთქმელი სათქმელისა, ფიცხი და ამავე დროს განსაცვიფრებლად დინჯი იყო". – ასე იგონებენ ნაცნობები იაკობ გოგებაშვილს.
იაკობ გოგებაშვილი დაიბადა 1840 წლის 15 ოქტომბერს (27 ოქტომბერი) სოფელ ვარიანში (ახლანდელი გორის რაიონი). მამა – სვიმონი – მღვდელი იყო. სვიმონს სურდა, რომ შვილებიც სასულიერო პირები გამოსულიყვნენ, იაკობი კი დედასაც და მამასაც ბერად წარმოედგინათ. მართალია, იაკობი ძალიან სუსტი ბავშვი იყო, მაგრამ მეტად ჭკვიანი, გამჭრიახი და მკვირცხლი გონება ჰქონდა. უამრავ ლოცვას, ლექსსა და საგალობელს aდვილად ითვისებდა. თანატოლებს იაკობი ძლიერ უყვარდათ, რადგან ყოველთვის ნაირ-ნაირ მოთხრობებსა და ლექსებს უყვებოდა. მამისაგან სიმღერის ნიჭიც დაჰყვა. პატარა იაკობს ძალიან იზიდავდა სოფლის ბუნება. იგი საათობით აკვირდებოდა სხვადასხვა ყვავილებს, ცხოველებს, ანკარა მდინარეში მოფართხალე თევზებს. ალაბათ ამიტომაც შესძლო შემდგომში იაკობმა, ასე საინტერესოდ აღეწერა ეს მშვენიერი სამყარო „ბუნების კარში".
მაშინდელ დროში სოფლად სკოლები არ იყო, ბავშვებს წერა-კითხვას შინ ასწავლიდნენ ხოლმე. მაგრამ იაკობი ი
...
კითხვის გაგრძელება »
|
|
| შოთა რუსთაველი|Shota Rustaveli |
ლექსები შოთა რუსთაველზე
„ვეფხისტყაოსანს"
ხელში აგიღებ… გაკოცებ,
კიდევ ჩაგკოცნი…
ჩაგცქერი;
წიგნი კი არა – ჟრჟოლა ხარ,
ჩამოქაფული ჩანჩქერის.
წიგნი კი არა – ბაღი ხარ,
ოქროს ცვარჩამოწვეთილი;
გაშლილი ბაირაღი ხარ,
ლექსის ფრთა გაუცვეთელი!
წიგნი კი არა – დილა ხარ,
ქართველი ხალხის ნათელი.
გულის ფესვებში გინახავ,
გულში ხარ გამონათალი.
ქაღალდზე გწერენ… სიტყვების
ნაცვლად ლალები სხდებიან;
გბეჭდვენ -
ნიშნები სტამბური
ვარდებად აყვავდებიან.
გკითხულობენ და გმღერიან
ლხენით გულ-დამერცხლებული;
შენგან ჰყავს ხალხის სიცოცხლეს
სიკვდილი დამარცხებული!
*
უთენებელი ბნელეთის
შენ ერთი გვყავდი მთეველი;
სიმდიდრე ბევრი წაგვართვეს,
შენ დაგვრჩი წაურთმეველი!
შენ არ გჭიროდა სახიზრად
გამოქვაბულთა წყვდიადი.
არწივის ფრთაში ჩასაფრდი,
ქოხის ნაცარში ბრწყინავდი.
გწვავდნენ და არ იწვებოდი,
ცეცხლში დიდების მხვეჭელი.
ვერც ქარიშხალი გფანტავდა,
ხეების ამომგლეჯელი.
შენ ხმალის ღარზედ ეწერე,
ანდერძი ოქროსხმოვანი:
„სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა
სიკვდილი სახელოვანი!"
*
წიგნო, წინ მიუძღვებოდი
ხალხს უკვდავების ნაღარით;
შენ გწერდა დიდი რუსთველი,
თავსოქროგადანაყარი.
შენ გწერდა ცისკრის კამკამი,
ხევთა ხმა, ზვავის ზრიალი;
შენს კალამს ორბი ჰზიდავდა,
ტყავს – ვეფხვი თანაზიარი.
შენ გწერდა ქალის წამწამი,
ვაჟკაცის მკერდი გმირული,
შენ ხალხი გწერდა მხედარი,
ბრძოლით გულამოკირული.
შენ ჩვენი სიჭაბუკე ხარ<
...
კითხვის გაგრძელება »
|
|
| აკაკი წერეტელი|Akaki Wereteli |
აკაკი წერეთელი (1840-1915)
პოეტი და საზოგადო მოღვაწე. 1852 წლიდან ქუთაისის გიმნაზიაში სწავლობდა, 1863 დაამთავრა პეტერბურგის უნივერსიტეტის აღმოსავლური ენების ფაკულტეტი. ერთხანს მოსკოვში ცხოვრობდა, შემდეგ სამშობლოში დაბრუნდა. მონაწილეობდა "მამებისა" და "შვილების" ბრძოლაში. უდიდესი დამსახურება მიუძღვის "ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების" დაარსებასა და მუშაობაში; ქართული ჟურნალისტიკის განვითარებაში, როგორც ნაყოფიერი და მნიშვნელოვანი პუბლიცისტური მოღვაწეობით, ისე ყოველთვიური ჟურნალის - "აკაკის თვიური კრებული" (1897-1900) დაარსებით. იყო სატირულ-იუმორისტული ჟურნალის - "ხუმარას", რედაქტორი. იგი ილია ჭავჭავაძესთან ერთად სათავეში ედგა ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობას საქართველოში. იღწვოდა ქართველი ხალხის სულიერი აღორძინებისათვის. ავტორია მრავალი ლექსისა და პოემისა. მისმა შემოქმედებამ წარუშლელი კვალი დატოვა ქართველი ხალხის სულიერი კულტურის ისტორიაში.
აკაკი წერეთლის პირადი არქივი დაცულია ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში.
აკაკი წერეთლის ფონდი 873 საარქივო საქმეს შეიცავს:
1) ბიოგრაფიისა და საზოგადოებრივი მოღვაწეობის ამსახველი მასალა;
2) შემოქმედებითი;
3) მიმოწერა;
4) სხვადასხვა.
ბიოგრაფია: აკაკი როსტომის ძე წერეთელი (დ. 21 ივნისი, 1840, სოფ. სხვიტორი, ახლანდელი საჩხერის რაიონი ― გ. 8 თებერვალი, 1915, იქვე), დიდი ქართველი პოეტი, მწერალი, პუბლიცისტი და საზოგადო მოღვაწე, საქართველოს ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი.
დაიბადა ზემო იმერეთის შეძლებული თავადის როსტომ წერეთლ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
|
| ვაჟა ფშაველა|Vaja Fshavela |
ბიოგრაფია: ვაჟა ფშაველა (ლუკა პავლეს ძე რაზიკაშვილი) (14. VII. 1861, სოფ. ჩარგალი, ახლანდელი დუშეთის რ-ნი – 27. VII. 1915, თბილისი). ქართველი პოეტი. 8 წლამდე ჩარგალში იზრდებოდა მამის, თვითნასწავლი სოფლის მღვდლის პავლეს, და ბარბალე (გულქან) ფხიკელაშვილის წვრილშვილიან ოჯახში. სწავლობდა თელავის სასულიერო სასწავლებელში. 1877 – 1879 წლებში – თბილისის სამასწავლებლო ინსტიტუტთან არსებულ ორკლასიან სამოქალაქო სასწავლებელში. 1883 – 1884 წლებში პეტერბურგის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტის თავისუფალი მსმენელი იყო. ხელმოკლეობის გამო დატოვა უნივერსიტეტი და დაბრუნდა სამშობლოში.
ვაჟა-ფშაველა მთის ხალხში დიდი გავლენით სარგებლობდა. იშვიათად თუ ჩამოდიოდა ბარად. სწორედ ფშავური ზამთრის გრძელ ღამეებში დაიწერა მისი გენიალური პოემები, მოთხრობები და ლექსები. ვაჟას პირველი კორესპონდენცია ”წერილი ხევსურეთიდან” 1879 წელს დაიბეჭდა (”დროება” №1); პირველი თარგმანი ერკმან-შატრიანის მოთხრობისა ”ფეოდალის აღზრდა” – 1880 წელს (”ივერია”, № 4); პირველი ლექსი ”მეომარი” – 1881 წელს (”იმედი”, № 3 – 4); პირველი მოთხრობა ”სურათი ფშავლის ცხოვრებიდან” – 1881 წელს (”დროება”, № 184). მისი შემოქმედება XIX საუკუნის ქართული კრიტიკული რეალიზმის უმაღლესი საფეხურია. პოეტის მხატვრული მსოფლგაგების ქვაკუთხედია ხალხურობა და რეალიზმი. პოეზიის ვაჟასეული გაგება, მისი რეალისტური კრედო წარმოჩენილია ლექსებში: ”მთას ვიყავ” (1890); ”სიმღერა” (1896); ”სიტყვა ეული” და სხვ.
ქართველ პოეტთა შორის ვაჟა ყველაზე ღრმად ჩასწვდა ბუნების საიდუმლოებას. პოეტისათვის მშვენიერება განფენილია სინამდვილის აუ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
|
| Eh SiYvarULo |
ჭიქას დახედა შავი თვალებით,
მთვრალი იყო და მაინც დალია,
თავი დახარა... თქვა დანანებით:
...ეჰ, სიყვარულო, შენი ბრალია...
ისევ შემთხვევით, ეს მერამდენედ,
ერთმანეთს შეხვდნენ ჩვენი თვალები,
რა პატარაა ეს დედამიწა,
სიყვარულს ვერსად დაემალები..
|
|
| ''ქრისტე აღსდგა'' |
Geovoe.Tk administacia GILOCAVT
''აღდგომას''
|
|
| ანეკდოტები |
1. სვანი ''დრუჟბა'' ხერხს იყიდის და ნახევარ ტყეს გადახერხავს, კიდე კაი ჩართული არ იყო :)) 2. წითელქუდა მიდის ბებიასთან და უცებ ბუჩქებიდან მგელი გამოუხტება
...
კითხვის გაგრძელება »
|
|
| ანეკდოტები |
მუზეუმში ზედამხედველი ეუბნება მნახველს:
- ამ სავარძელში დაჯდომა არ შეიძლება, ეს ნაპოლეონისა.
- არა უშავს, რომ მოვა ავდგები.
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
პატარა ბიჭი მამამისთან ერთად უყურებს ფილმს ინდიელებზე:
– მამიკო, ინდიელები რატომ იხატავენ სახეს?
– შვილო, ისინი ასე ომისთვის ემზადებიან.
მეორე დილით ბავშვი შერბის მამასთან ოთახში:
– მამიკო, დედიკო ომისთვის ემზადება.
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
ორი ტიპი საუბრობს:
– უცხოპლანეტელი, რომ მოვკლა ჩამსვავენ.
– კი, საგიჟეში.
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
ზღარბი სარკეში იხედება და თან მღერის:
– ვარდზე მეტი ეკლები აქვთ ლამაზებს…
* * * * * * * * * * * * * * * * *
მეგრელი ტელევიზორში მოისმენს, სპილო გაქცეულა ზოოპარკიდანო:
- ხოხ! რას დაიჭერენ ეგენი მაგხელა სპილოს!
მეორე დღეს მისმინა, დაუჭერიათო:
- ხოხ! აბა სად გაიქცეოდა მაგხელა სპილო!
* * * * * * * * * * * * * * * * *
ერთი მონადირე მივა მეორესთან სტუმარად და ხედავს, დათვის ტყავს კედელზე.
– შენ მოკალი?
– ხო.
– რამდენი ტყვია ესროლე?
– ხუთი.
– რამდენი მოარტყი?
– ვერცერთი.
– მაშ როგორ მოკალი?
– სიცილით მოკვდა.
* * * * * * ** * * * * * * * * * *
მასწავლებელმა დაიბარა მოსწავლის მშობელი:
– თქვენმა შვილმა მაგიდაზე ბუზი დამიხატა და კინაღამ ხელი მომატეხინა.
– ეგ რა არის, სააბაზანოში ისეთი ნიანგ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
|
|
